Frans Heemskerk schrijft dagelijks een persoonlijk verhaal op zijn site Aydan’s World. Hij is verder vaste columnist bij het programma ‘Uit de Kast’ op Radio Capelle en Omroep Zuidplas. Zijn in dat programma uitgesproken tekst is na te lezen op deze site.
Het nieuwe jaar 2017 is alweer een week oud, maar voor mij voelt het toch nog steeds als een pas verschoond bed, fris en schoon. Na die altijd overvolle copieuze decembermaand waarin men ooit besloten heeft om alle feesten er maar in te proppen, voelt januari voor mij altijd wat desillusionerend kil en grijs. Het voelt ook langer aan dan welke maand ook, maar dat is natuurlijk suggestie. Het komt waarschijnlijk omdat het de winterste wintermaand is. Maar zo aan het einde van die heerlijk korte maand februari, dat is géén suggestie, gloort er alweer heel voorzichtig de hoop van de lente.
Een nieuw jaar na een rumoerig, raar en onwerkelijk jaar, want zo mogen we 2016 best wel omschrijven. Als 2016 een film zou zijn geweest, was het er één vol onverwachte plotwendingen; Donald Trump, who knew? Een film met dictators en populisten die er qua uiterlijk allemaal uitzien als de altijd net iets te veel aangedikte op werelddominantie beluste schurken uit een James Bond film. Een film met zoveel haat en aanslagen uit naam van een geloof dat het haast niet meer geloofwaardig is. Een film waarin we mensen zien die via moderne communicatiemiddelen om hulp roepen vanuit een belegerd gebied waarin constant wordt gebombardeerd, maar er niemand in staat lijkt om daadwerkelijk hulp te bieden. Een film waarin mensen die wel die hel weten te ontvluchten niet welkom zijn in veilige landen, want het zijn ‘gelukszoekers’. Een jaar waarop mondiaal de verhoudingen op scherp zijn komen te liggen.
Om het wat dichterbij te houden was 2016 voor mij ook een vreemd jaar, het bedrijf waar ik 35 jaar werkte ging failliet, ik ben dus voor het eerst van mijn leven werkloos. Maar er zijn ook hele leuke dingen gebeurd, zo kwam mijn blog ‘Aidan’s World’ onder de aandacht van radiocollega Jan-Erik Plettenburg uit Hengelo van het programma ‘Roze Golf’ van RTV Oost. Hij wilde graag een interview met me doen over wat een mens bezield om vijf jaar lang een dagelijkse blog bij te houden, en dat heeft weer tot gevolg gehad dat Noes Fiolet, Regenboogambassadeur en initiatiefnemer van het programma waar je nu naar luistert ‘Uit De Kast’, mij heeft gevraagd om columns te schrijven en die voor te lezen in de tweewekelijkse uitzendingen. Het is achteraf vaak heel bijzonder om te zien hoe dingen eigenlijk tot stand zijn gekomen. Leuk is het om te melden dat er door mijn column op organische wijze een kleine samenwerking is ontstaan tussen ‘Uit De Kast’ en ‘Roze Golf’. Nadat ik mijn column op zaterdag hier heb voorgelezen plaatst Jan Erik deze zondags op de website van Roze Golf, waar je het dan nog eens na kunt lezen.
Ik ben vanaf september 2016 van de partij, en de uitzendingen zijn al van één naar twee keer per maand gegaan. Bovendien wordt ‘Uit De Kast’ sinds kort ook uitgezonden op een ander tijdstip op Omroep Zuidplas. Er zit dus progressie in en ik vind het heel leuk om daar deel van uit te maken. Ik vind het heerlijk om te schrijven en ik heb hier leuke mensen leren kennen die allemaal met veel inzet en liefde dit programma maken. Wat ik begreep is dat er nog meer omroepen geïnteresseerd zijn, dus wie weet wat de toekomst nog zal brengen?
En om nu weer even uit te zoemen naar een wat breder beeld: we hebben allemaal geproost met onze dierbaren op een jaar vol geluk en gezondheid, dat het ons allemaal maar goed zal mogen gaan, met in de achtergrond toch die wereld die schudt en beeft. Meteen in de nieuwjaarsnacht is er in Istanbul alweer een aanslag gepleegd met veel doden en gewonden. Laten we ervoor waken dat we het gewoon gaan vinden, iets wat er nu eenmaal bij hoort, want dat is echt niet zo. Er zijn grote veranderingen aan de gang en op komst en ik weet dat ik in herhaling val, maar ik vind het zo belangrijk, daarom zeg ik het nogmaals; laten wij op microniveau gewoon vriendelijk zijn naar elkaar, eens een helpende hand toesteken, niet alleen maar nare dingen delen op social media, maar juist lieve en mooie dingen die mensen doen. We zijn de zes-jarige Tijn Kolsteren toch nog niet vergeten, dat ongeneselijk zieke jongetje met zijn nagellak-actie? Daar kunnen wij als volwassenen alleen maar heel stil van worden.
Hoe wij in het dagelijks leven met elkaar omgaan hebben we zelf in de hand. Neem het jezelf eens voor dit jaar om wat opener en met wat meer compassie op de mensen om je heen te reageren. Het is vandaag 7 januari, ik vind dat je best nu nog een goed voornemen kunt hebben voor 2017. Dan komt die boodschap uit 1979 weer dichterbij, de boodschap die Abba toen had in hun liedje ‘Happy New Year’; ‘May we all have a vision now and then of a world where every neighbor is a friend’. Zullen we afspreken dat we die hoopvolle visie nooit uit het oog zullen verliezen, wat er ook gebeurd?
Ik wens jullie allemaal een fantastisch, gezond en liefdevol 2017 toe!
Categorieën:Column
rozegolf.net 