Home › Reisverhalen › Wim en Toon verruilden druk Nederland voor Frans dorp

Wim en Toon verruilden druk Nederland voor Frans dorp

By rozegolf on 23 juli 2016

De Auvergne is misschien wel een van de mooiste streken van Frankrijk. Veel groen, weilanden omzoomd met hagen en zo links en rechts karakteristieke dorpen. Lapeyrouse is zo’n dorp.

Daar hebben Wim en Toon hun chambre d’hote: ‘La Masion Bleue’. De vorige eigenaar hield van die kleur en Wim en Toon besloten de naam te handhaven toen ze het huis kochten.

De streek kenden ze niet. Ze besloten er op vakantie te gaan, maar die verregende compleet. Met in het achterhoofd het plan om ooit nog zelf nog eens zoiets te beginnen, besloten ze de camping in te ruilen voor een chambre d’hote, dat werd gerund door twee homo’s. Dat beviel ze wel. Vervolgens gingen ze op huizenjacht. Op de laatste dag van de vakantie bezochten Wim en Toon ‘La Maison Bleue’ en ze waren meteen verkocht. Ze brachten een bod uit dat werd geaccepteerd.

Koud terug in Nederland kreeg Wim te horen dat zijn baan kwam te vervallen. Hij was hoofd huuradministratie bij een woningbouwvereniging. Zijn baas bood hem een andere functie aan, maar Wim opperde om te vertrekken met een gouden handdruk. Dat voorstel werd geaccepteerd. Daarmee was een eigen chambre d’hote opeens een stap dichterbij. Toon besloot daarop ook zijn ontslag te nemen. Hij was verpleger. Op 26 januari 2004 kregen vrienden en familieleden te horen dat Wim en Toon Nederland gingen verruilen voor Frankrijk.

‘La Masion Bleue’ heeft drie kamers en ruimte voor een man of negen. De meeste gasten zijn homo of lesbo. Dat is niet zo raar, Wim en Toon adverteren vooral in homobladen en op gaysites. Toch komen er ook gezinnen met kinderen en dat vindt Wim prima: ‘ons motto is: we houden van mensen’. Als het huis weer eens vol zit met homomannen vinden Wim en Toon dat eigenlijk gezelliger. ‘De humor is dan toch anders’. De vloer in de keuken is kunstzinnig beschilderd door de vorige bewoner van het pand, kunstenaar Louis Jansen van Vuuren. Hij gaf het huis ook de naam ‘La Maison Bleue’.

Als er gasten zijn bivakkeren ze in het bakkershuisje dat op het erf staat. Het huisje staat helemaal vol met Charly Chaplin en Laurel & Hardy poppen; een hobby van Toon. Ook aan de muren alleen maar afbeeldingen van deze filmkomieken. Er staat een piano en een orgel. Toon is de muzikant van het stel. Wim is toneelspeler. Hij had al eens dubbelrol in een stuk van de plaatselijke toneelvereniging. Hij speelde een hoerenloper en een gentleman, rollen die hem op het lijf waren geschreven.

Wim en Toon hebben elkaar leren kennen bij een toneelvereniging. Niet dat het gelijk klikte: Toon vond Wim maar een arrogante man. Toch ontstond er een vriendschap. Een paar jaar later, tijdens een groepsreis, sprong de vonk over en sindsdien zijn Wim en Toon onafscheidelijk. In ‘La Maison Bleue’ is het altijd gezellig. Niks hoeft en alles mag. Met Wim en Toon als gangmakers –als dat nodig is tenminste- maar bovenal als gastheren. Het bevalt ze prima op het Franse platteland, ver weg van de hectiek van alle dag in Nederland.