In 2004 hebben Rudolf Bouwmans en René van Hulst de knoop doorgehakt: ze verhuisden naar Les Biefs, ten oosten van Vichy, in de Auvergne. Daar hadden ze een oude vakantieoord gekocht.
Het pand was van de personeelsvereniging van een grote Parijse firma. Kinderen van personeelsleden konden daar op vakantie. Het vakantieoord werd omgebouwd tot vakantieoord, maar nu voor gasten die gesteld zijn op rust en comfort. Er zijn kamers, maar ook gites en er is een mini-camping in de 4000 m2 grote tuin. Wat gebleven is, is de rust, de natuur en de frisse lucht. De verbouwing is met veel oog voor details uitgevoerd. Zo heeft het toilet een bijzondere attractie: een vitrinekast met daarin blikken treinen die René in de loop der jaren verzameld heeft. De kamers hebben allemaal een naam gekregen die past bij het vertrek en heel attent: de namen van de gasten staan op de deur.
Veel dingen in het pand herinneren nog aan de tijd dat het een vakantieoord was voor de kinderen van de fabrieksarbeiders. In de deur van de keuken zit een doorgeefluik en de kasten voor het linnengoed doen nu dienst als boekenkast in de riante huiskamer en als servieskast in de grote keuken.
Op veel plekken staan nog de oude schoolbankjes en de kapstokhaken stammen nog uit de tijd dat het gebouw een school was. De grote slaapzaal op de zolder van vroeger is tegenwoordig het domein van de gastheren. De nooduitgang met de stalen trap is gebleven. Vanaf de zolder heb je uitzicht op het prachtige landschap.
De keuken is het domein van Rudolf. Hij is de kok en zorgt voor voortreffelijke maaltijden voor de gasten.
René is creatief op een andere manier. Zo dekt hij elke avond de lange tafel op een andere manier. Geen dag dezelfde aankleding, serviesgoed of kandelaars op tafel.
Voordat het pand een vakantieoord werd was het de openbare school met één klaslokaal. Aan de andere kant van het dorp Les Biefs stond de katholieke school met twee klaslokalen. Een school heeft het dorp al lang niet meer. Ook de katholieke school is omgebouwd tot chambre d’hotes.
Rudolf wilde altijd al graag naar het buitenland en op een goede dag in 2004 was René ook zover: hij wilde wel naar Frankrijk. Hij was net werkeloos geworden, na een drukke managementbaan in de welzijnszorg. Rudolf was begrafenisondernemer en allebei waren ze toe aan wat nieuws. Ze wilden hun leven op een andere manier inrichten, ze wilden eigen baas zijn, de vrijheid hebben om te doen waar ze goed in zijn en zin in hebben. ‘Liever later zeggen dat het de domste beslissing ooit was om naar Frankrijk te gaan, dan later zeggen waren we maar naar Frankrijk gegaan’, vat Rudolf het samen.
Rudolf en René hebben elkaar in 1986 ontmoet in een bar in Rotterdam. Rudolf woonde toen nog in Nijmegen en ging in het hele land uit. René woonde in Rotterdam en zag Rudolf in de bewuste bar zitten en sprak hem aan. Het klikte en ze hielden contact, ook al viel dat in het begin niet mee. Ze reisden geregeld heen en weer om elkaar te zien. Ook schreven ze elkaar lange brieven. De vader van Rudolf sponsorde op 19 mei 1987 een reis van zijn zoon naar Rotterdam. Hij hield zijn uitgaven keurig bij in een kasboekje. Het was voor Rudolf reden om 12,5 jaar later, op 19 oktober 1999, zijn René te vragen voor een geregistreerd partnerschap. Het echte huwelijk kwam pas later –ze weten niet eens precies de datum. Het was ‘een moetje’: handig omdat Frankrijk huwelijken gesloten in de lidstaten van de Europese Unie moet erkennen. Nu zijn ze in Frankrijk voor de belasting ook een echtpaar. Het dorp heeft lang gewacht op de echtgenotes van Rudolf en René. Toen de lesbische zus van Rudolf met haar vriendin overkwam –Rudolf en René zaten er net- dacht het dorp dat de stellen compleet waren. Inmiddels weet het hele dorp hoe het zit met Rudolf en René, maar niemand heeft het er over.
Het verhaal van Rudolf en René is hier te beluisteren op zondagavond 21 juli tussen 22:00 en 22:30 en hier op een later tijdstip.
Luisteren naar de Roze Golf kan ook via Stitcher, Spotify en via iTunes.
Foto’s: Wim Eeftink
Categorieën:Reisverhalen
rozegolf.net 