Boek: Spiegeljongen – Floortje Zwigtman

Spiegeljongen - Floortje Zwigtman

Spiegeljongen – Floortje Zwigtman

Chapeau voor de Middelburgse schrijfster Floortje Zwigtman: het einde van het boek Spiegeljongen, en daarmee het einde van het drieluik De Groene Bloem is fantastisch.

Als een duiveltje uit een doosje lees je nog snel allerlei gebeurtenissen die een heleboel vragen beantwoorden. Hulde voor de schrijfster die zich zo goed kon inbeelden een homoseksuele tienerjongen te zijn in het Londen van eind negentiende eeuw.


Ja hoor, ik heb ook kritiek: soms lijkt het alsof Zwigtman zoveel wil vertellen over de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, dat de historische feiten het eigenlijke verhaal wat vertragen. Maar dat kan ook aan mijn eigen onrustige leesstijl liggen. Nee, laat je niet afleiden door mijn gemekker: Floortje verdient een dikke pluim.

Spiegeljongen zou er eigenlijk helemaal niet komen. De Groene Bloem, met daarin het verhaal van Adrian Mayfield, zou aanvankelijk maar twee delen dik worden. Zwigtman dook in de geschiedenis van Victoriaans Londen en diepte zoveel inspiratie op dat het niet paste.

Dus was daar na jaren schrijven en bijschaven Spiegeljongen. Voelde je tot en met deel twee vooral medeleven voor Adrian, in Spiegeljongen krijg je zijn andere kant te zien. Dat maakt het verhaal spannend. “Alles in me wat hem vroeger had willen kussen en koesteren wilde hem nu pijn doen.”

Het vorige deel eindigde toen Adrian en zijn geliefde Vincent uit elkaar gingen. Of beter gezegd: Vincent durfde geen homo te zijn en koos ervoor om zijn echte liefde te verbergen en een meisje te nemen. In Spiegeljongen wordt beschreven hoe de zeventienjarige Adrian daarmee omgaat. “Ik zag Vincent, die met onhandige vingers de linten van haar nachtjapon losmaakte, zo ernstig en eerbiedig als een misdienaar. (…) Ik zag ook de Vincent die wee van geluk en opluchting tussen haar benen lag, omdat het hem gelukt was klaar te komen.”

Het verhaal speelt zich af in de tijd van Oscar Wilde, de schrijver die –ook al had ie een vrouw- niet moeilijk deed over zijn homoseksualiteit. De culturele elite van Groot-Brittannië wilde graag vrij zijn, maar dat kon niet in het conservatieve Engeland van toen. Homoseksualiteit leidde tot de rechtbank. Adrian laveert tussen zijn arbeidersafkomst en de club van Wilde. Hij verdient zijn geld als hoer. “Ik sta hier nu al nachten achter elkaar en in die tijd heb ik misschien vier kerels gehad. Ze durven niet meer. Dat Oscar Wilde-gedoe, snap je. En de kerels die je wél krijgt…” zegt een collega en vriend.

Floortje Zwigtman is diep gegaan: het schrijven van deel drie kostte jaren, ook omdat alle historische feiten waarmee ze de wereld van Adrian Mayfield omschrijft, moesten kloppen. Ze deed onderzoek in onder meer Londen en spoorde oude geschriften over griezelige ziekenhuizen op. Het is een toegankelijk stuk geschiedenis geworden, met een rake omschrijving van het tijdsbeeld.

Ook al is Adrian in dit deel valser dan anders, je voelt sympathie voor hem en zijn situatie: jonge homo in ingewikkelde tijd van de rechtszaak tegen Oscar Wilde. “Al mijn medelijden was gereserveerd voor de man die door de hand van zijn bewaker uit zijn trance werd gewekt. Hij kon gebroken worden: hart, lichaam en geest, omdat híj nooit was opgehouden te geloven in sprookjes en magie, en in de liefde. Ik merkte dat mijn wangen nat waren en veegde geërgerd de machteloze tranen weg.”
Remco van Schellen

Boekinfo
Titel: Spiegeljongen
Auteur: Floortje Zwigtman
ISBN: 978-90-261-2292-7

>> Luister hieronder naar het gesprek dat de Roze Golf had met Floortje Zwigtman:



Categorieën:Boeken, Fictie, Jeugdboeken, Mannenboeken

Tags: , , , , , ,

%d bloggers liken dit: